Dag 1 & 2: San Francisco

Zowel ik als René wierpen om de zoveel minuten een blik naar rechts. Stikjaloers waren we op onze buurman in het vliegtuig die heerlijk tegen het raam een dutje van een uur of 10 zat te doen. Vliegtuigen zijn gewoon niet ons ding. Het zit niet lekker, je benen slapen maar de rest van je lichaam niet en het eten is ook om te huilen. Maar na 11 uur waren we eindelijk door de hel heen en zette ik (in dit geval is dat Lynn) een eerste voet op Amerikaanse bodem. 

Nietsvermoedend liepen we richting de boarder security. René had al iets gemompeld dat het wel even zou kunnen duren maar ach, hoe erg kon het nou zijn? Nou de security check zelf viel erg mee maar de weg erheen was opnieuw een inferno. Als je met twee personen op je gemakje even 2000 mensen gaat checken dan kan het even duren. Als makke schapen werden we van rij naar rij geleid. Al brommend en mokkend ondergingen we de lange, lange weg naar het beloofde land. De mensen voor en achter ons hadden meer reden tot klagen want die moesten een overstap halen. Ik kan je vertellen, die hebben ze gemist en het vliegtuig erna ook maar... Uiteindelijk waren we allemaal toegelaten tot de United States of America! 

De taxi bracht ons naar een schattig, groen huisje wat ons hotel bleek te zijn. Onze kamer is ronduit snoezig te noemen en we hebben zelfs een bad op pootjes en overal zit bloemenbehang. Niets hiervan registreerde we meer bij aankomst, zo moe waren we. Met pijn en moeite zijn we naar een pizzeria gestrompeld en na hier snel wat eten heeft René me bijna moeten dragen naar het hotel. Na meer dan 24 uur wakker te zijn geweest waren we he-le-maal klaar. 

De volgende ochtend voelde we ons gelukkig allebei wat beter. Tijd voor ontbijt! René is in 2011 al een keer in San Francisco geweest en wonder boven wonder vond hij het restaurantje terug waar hij toen met alle Uijltjes heeft gegeten. Het ontbijt was precies hoe ik me een Amerikaans ontbijt had voorgesteld: veel, vet en heerlijk om de dag mee te beginnen. Er was één ding waar ik met mijn hoofd niet bij kon: het brood. Wat is dat zoet!! Alsof je cake eet. Niet normaal hoe zoet het brood hier is. 

Hierna was het tijd om de korte broek aan te trekken en de stad te gaan verkennen. Het gaat hier behoorlijk op en neer dus ook de wandelschoenen werden uit de koffers gehaald. Allereerst zijn we naar Chinatown gegaan wat ons richting de Coit Tower leidde. Die moesten we natuurlijk even beklimmen. Ik had me al helemaal voorbereid op de klim toen de liftdeuren voor ons opende. O ja, we zijn in Amerika. Alles hier dient het gemak.

Op de toren hadden we een prachtig uitzicht over de stad waaronder de Golden Gate Bridge en het gevangenen eiland Alcatraz. Hierna vervolgde we onze tocht naar Pier 39. Dit is gewoon een kermis, het is niet anders te omschrijven. En naast de pier lagen de zeeleeuwen waar San Francisco zo bekend om is. Wat waren het er veel en wat maakte ze een kabaal! 

Hierna hebben we nog even langs de Fishermen’s Warf gelopen maar hoe verder we kwamen hoe harder de jetlag begon in te slaan. We hebben het de rest van de dag rustig aan gedaan. Morgen gaan we de auto halen en dan rijden we de stad uit en de natuur tegemoet. Hier hebben we allebei heel veel zin in. Op naar Yosemite! 

Groetjes, 

Lynn & René