Dag 10: Zion National Park

Vandaag was het de beurt aan ons derde National Park in de USA: Zion. Ik was in eerste instantie nog niet helemaal overtuigd van dit park. De omgeving van ons hotel is alleen maar door en droog. Als er al planten groeien zijn ze stekelig, onbekend en eerlijk gezegd een beetje eng. De rotsformaties in dit landschap zijn wel schitterend. De ruige bergen zijn rood, oranje en wit en hebben vreemde vormen door alle aardverschuivingen die hier zijn. 

Ik was dan ook stomverbaasd toen ik kennis maakte met de oase van groen van Zion. Ineens ligt daar een levendig gebied tussen alle ruige rosten en dorre droogtes in. Adembenemend mooi en tegelijkertijd heel vreemd. 

Het was erg druk in het park waardoor wij buiten moeten parkeren en de shuttlebus namen het park in. Eerst besloten we naar de Weeping Rock te gaan. Dit is een rotswand waar het duizend jaar duurt voor het water er doorheen is gestroomd. Hier was ook een mooi uitzicht de vallei in wat we hebben bewonderd. 

Hierna was er een keuze die we moesten maken. We konden namelijk allerlei stukjes van het park gaan bekijken maar... er was ook een hele gave trail genaamd Angels Landing. Deze trail liep naar een top van een berg die zo hoog was dat de mensen dachten dat alleen engelen erop zouden kunnen landen. Deze trail zou wel vier uur duren en het was geen makkelijke. Maar we besloten toch om het te wagen. Met de shuttlebus gingen we vlug naar het begin van de trail. Bepakt en bezakt met vooral water (heel veel water) begonnen we aan de klim. 

Het was een flink eind omhoog. Angels Landing ligt namelijk op 1700 meter hoogte en het was een kleine 500 meter klimmen vanuit de vallei. Dit is voor twee Nederlanders best een uitdaging, maar met wat gepuf en gesteun kwamen we uiteindelijk de eerste klim door. Hierna liepen we door een soort mini vallei tussen twee bergen door. Maar een van die bergen moesten we wel op. Na nog wat meer gekreun en gesteun kwamen we bij het eerste punt aan op de berg. We keken omhoog en we zagen nog een enorme klim steil omhoog gaan waar een flink aantal mensen door middel van een ketting zich vastklampten om niet vanaf de steile berg te pletter te vallen. Gaan we dat ook doen? Natuurlijk gaan we dat! 

We wiepen ons in de strijd met de berg. Door ons als ware berggeiten te gedragen en menigmaal de ketting en bergwand vast te grijpen for dear life.. lukte het ons om bovenop de berg te komen waarvan ze dachten dat alleen engelen er konden komen. En man! Wat een uitzicht! 

Het was de klim meer dan waard. We hebben een aantal mooie kiekjes genomen maar ik denk dat we de immense schoonheid van dit uitzicht nog steeds tekort doen. Met open mond hebben we op de top gezeten en gekeken naar de vallei en de bergen voor ons. Als er engelen zijn waren we zeker dicht bij. 

Maar ja, toen moesten we nog terug. Dit was indien mogelijk nog spannender dan de klim omhoog. Maar het ging wel een stukje sneller. Beneden aangekomen zijn we nog een klein stukje gaan lopen (wel na alle flesjes weer gevuld te hebben want die waren allemaal hartstikke leeg) en hebben we genoten van een welverdiend ijsje. 

Morgen vertrekken we naar Bryce Canyon. Ik ben heel benieuwd of dit Zion kan overtreffen. Het wordt lastig, maar we gaan het allemaal meemaken! 

Liefs, 

Lynn & René